مامانم اومده پیشم، امروز میخوام ساعت 3 برم از شرکت که باهاش برم خرید. دل تو دلم نیست که یک ماهه ندیدمش.
وقتی بابام تازه فوت شده بود فکر می کردم اگه آدم سنش بیشتر باشه، ازدواج کرده باشه یا بچه داشته باشه، تحمل این اتفاق راحتتر می شه واسه آدم. الان فکر می کنم آدم تا آخر عمرش لازم داره که کسی باشه که صدا کنه بابا/مامان.
پ.ن. نشستم تو شرکت واسه دل الهام گریه می کنم….
پ.ن.2 آدم باید نزدیک باشه به اونا که دلش پیششونه. این زندگی نمی شه…